برشی از کتاب معرفت شناسی اسلامی -تبیین معرفت شناسی اسلامی ازدیدگاه غلامحسین ابراهیمی دینانی
نویسنده :نرگس گودرزی
اگرچه انسان به‌حسب فطرت، برای حرکت اندیشه، دارای نوعی از یقین است؛ ولی باید توجه داشت اگر انسان هیچ‌وقت به مرحلة شک نرسد، به مرحلة یقین عقلی و علمی نیز نمی‌رسد. حرکتِ اندیشه، در طریق بی‌نهایت خود، از «پرسیدن» آغاز می‌شود؛ زیرا حرکت اندیشه، همواره کوششی برای پاسخ به پرسش‌هاست و سؤال، هنگامِ ایجادِ شک، مطرح می‌شود؛ بنابراین حرکت اندیشه در میان جدال شک و یقین آغاز می‌شود.
شک و حیرتی که مقدمة وصول به حقیقت و یقین است، از مراحل حرکتِ فکر و اندیشه به شمار می‌آید. حرکت اندیشه همواره در سایه‌روشن علم و جهل تحقّق می‌پذیرد و این سایه‌روشن به نوعی شک و یقین اشاره دارد. این شکّی که مقدمة وصول به یقین شمرده می‌شود، غیر از تردیدی است که نسبی‌گرایان و شکاکان دربارة آن سخن می‌گویند و رسیدن به یقین را امری محال می‌دانند.
